Projekt konkursowy, realizacyjny na opracowanie projektu koncepcyjnego „Przebudowy kina KALMAR na Regionalne Centrum Kultury” w Kołobrzegu.
i NAGRODA
arch. Miłosz Raczyński,
arch. Marek Sietnicki.
współpraca: Piotr Napierała, Michał Kędzia, Marcin Durys, Grzegorz Skalski, Szymon Bielenis
lokalizacja:
Kołobrzeg; ul. Solna 1.
info:
Wstępne założenia ideowo – projektowe, skierowaliśmy w stronę teoretycznych rozważań na temat pojęcia kultury jako zjawiska funkcjonującego w określonych realiach współcześnie otaczającej nasz rzeczywistości. Projekt miał odzwierciedlać złożoność jej charakteru, kładąc szczególny nacisk na jej dwoistość, wyrażaną z jednej strony zamkniętym hermetycznym charakterem spektakli, rodzajem swoistego misterium kontaktu ze sztuką, z drugiej, sztuką popularną, wszechobecną, dostępną i otaczającą nas ze wszystkich stron.
Powstała więc koncepcja dwóch brył będących rodzajem negatywu, wzajemnym wizualnym zaprzeczeniem. Pierwsza, osnuta tajemnicą bryła istniejącego budynku starego „Kalmara” (bud. A), zamknięta, ciemna, stanowiąca próbę odzwierciedlenia hermetycznej, nieco niedostępnej sfery kultury. Druga, pokazująca na zewnątrz całą swoją zawartość, bryła nowego „Kalmara” (bud. B), będąca metaforą kultury pop, masowej, dostępnej dla wszystkich, wychodzącej do widza.
Zaprojektowany budynek R.C.K. składa się zasadniczo z dwóch brył w formie prostopadłościanów o identycznych gabarytach: zamkniętej, ciemnej bryle sali koncertowo - teatralnej (budynek „A”) oraz przylegającego przeszklonego otwartego pawilonu (budynek „B”), mieszczącego sale prób, małą cenę i pomieszczenia dodatkowe, a w parterze kawiarnię.
Budynek „A” z główną salą koncertowo teatralną został zaprojektowany jako modernizacja istniejącego budynku starego „Kalmara”. Składa się z budynku głównego w obrysie istniejącej sali kinowo – teatralnej ze sceną główną i zapleczem scenicznym oraz niewielkiej sześciennej dobudówki od strony południowej, mieszczącej pomieszczenia zaplecza sceny.
Poprzez swój wygląd, zamkniętego, sprawiającego wrażenie niedostępnego, ciemnego prostopadłościanu (elewacja z blachy cynkowo tytanowej patynowanej na kolor grafitowy) o regularnej, czytelnej formie, reprezentować ma hermetyczną i nieco niedostępną sferę kultury. Ma być pewnego rodzaju „sakrum” sztuki dziejącej się w jego odizolowanym wnętrzu.
Budynek „B” w formie szklanego prostopadłościanu został zaprojektowany od podstaw w miejscu istniejących przybudówek głównego budynku kina „Kalmar”.
Jego bryła jest wynikową założeń projektowych: konieczności umieszczenia, niezbędnej funkcji w obiekcie który swoimi gabarytami dorównać miał bryle starego „Kalmara” a jednocześnie poprzez swoją formę umożliwić miał obserwację zdarzeń i relacji przestrzennych zachodzących w jego wnętrzu.
Powstał więc mniejszy budynek, o gęsto „upakowanej” funkcji, umieszczony wewnątrz dużego, szklanego, „pudła”. Efektem tego było pozostawienie dużej ilości pustej przestrzeni „otaczającej” mały budynek, a to z kolei pozwoliło na swobodne lokalizowanie w niej takich funkcji jak komunikacja, kawiarnia, czy przestrzeń wystawowa na jego dachu.
Szklana powłoka fasady nowego „Kalmara”, ukazuje całą zawartość jego wnętrza, jest formą „opakowania” zdarzeń i relacji przestrzennych dziejących się w nim. To alegorią współczesnej kultury-pop, masowej, powszechnie dostępnej, wychodzącej do swojego widza. Główna elewacja (północna) to rodzaj ekranu, na którym widać zarówno kawiarnię rozciągniętą wzdłuż całej elewacji, jak i poszczególne sale prób, sale wystawowe i konferencyjne, które po otwarciu żaluzji stają się małymi scenami otwartymi na park i ulicę.
Pomiędzy jasnym a ciemnym znajduje się strefa „uczestnika” - foyer. To otwarta przestrzeń „spinającą” dwa budynki, dwa światy kultury. Pełniąc rolę bufora, dzięki systemowi ramp i galerii „zawieszonych” w pustej przestrzeni, umożliwia jednocześnie korzystanie z obu tych światów.
